Hayat, her birimiz için sürekli değişen, yeniden şekillenen bir yolculuk. İçsel dünyamız, dış dünyadan aldığımız her bir uyarana cevap verir. Dış dünya dediğimizde ise, yalnızca sokakta yürüdüğümüz yeri ya da gezdiğimiz şehirleri kastetmiyorum. Dış dünya, insanın hayatına dokunan her şeydir. Yani, tanıdığımız insanlardan, karşılaştığımız olaylara, bulunduğumuz toplumun kültürel normlarından, küresel olaylara kadar geniş bir alanı kapsar. Bütün bu unsurlar, bizleri şekillendirir, yönlendirir, bazen de test eder.
Örneğin, yaşamımızda yer alan insanlar, bunlar yalnızca yakın çevremizdekiler değil, aynı zamanda toplumda yer alan her birey olabilir. Bir dostun söylediği bir söz, bir öğretmenin öğüdü, bir yabancının gülümsediği an… Hepsi, bir şekilde düşünce haritamızda bir iz bırakır. Arkadaşlar, aile üyeleri, iş arkadaşları, bazen de tanımadığımız insanlar, her biri bize farklı bir bakış açısı sunar. Bir sohbet, bir fikir alışverişi, çoğu zaman, daha önce hiç düşünmediğimiz bir yol açar. Ya da bir kriz anında, yakınlarımızın aldığı tavırlar, bizim içsel dünyamızda nasıl insan olacağımıza dair ipuçları verir. Bazen bir yakın dostumuzun zorluklarla başa çıkma biçimi, bize ilham verir ve yeni bir düşünme biçimi geliştiririz.
Ve tabii ki, hayatın içindeki her bir olay. Dış dünyada olup biten her şey, bizim içsel dünyamızı yeniden şekillendirir. Bir anın verdiği huzur, diğer bir anın getirdiği zorluk, hepsi birer fırsat sunar. Birini kaybetmek, kazanmak, başarmak, başarısız olmak… Tüm bu duygular ve olaylar, içsel haritamızda sürekli bir değişim yaratır. İlhamlar, her köşe başında gizli; bazen bir müzik parçası, bazen bir doğa manzarası, bazen de bir film sahnesi, içsel dünyamızda açılacak yeni kapıları aralar. Bizi harekete geçiren, yönlendiren, farkındalık oluşturan her şey bir ilham kaynağıdır.
Tüm bu etkileşimler sonucunda, iyi ve kötü kavramları da zaman içinde şekillenir. Dış dünyadaki insanlar ve olaylarla kurduğumuz ilişki, bu kavramları nasıl algıladığımıza etki eder. İyi dediğimiz şey, genelde toplumsal değerlerimize ve ahlaki normlarımıza uygun olan şeydir. Yardımseverlik, empati, adalet gibi değerler, hem bizim hem de toplumun ‘iyi’ olarak kabul ettiği olgular arasında yer alır. Kötü ise, bizlere zarar veren, başkalarına zarar veren, bizi insanlıktan uzaklaştıran şeydir. Ancak şunu unutmamalıyız ki, bu kavramlar her bireyin yaşadığı deneyimlerle şekillenir; her birimizin içinde “İyi'nin ve “kötü ”nün farklı izleri vardır.
Ve nihayet, içsel harita… Belki de en önemli kavram. Çünkü bu harita, bir insanın kendisini, dünyayı ve ilişkilerini nasıl algıladığının temsili. İçsel harita, bireyin geçmişindeki deneyimlerin, aldığı ilhamların, toplumdan ve diğer insanlardan öğrendiklerinin toplamıdır. Zamanla, bu harita bir rehber haline gelir. Her bir karar, her bir adım, bu haritanın izlediği yolu takip eder. Bazen doğru yolu bulmamız kolay olmayabilir, çünkü harita karışıktır; ancak her deneyimle, her düşünceyle, harita daha da netleşir. Dış dünya, bir yandan bu haritayı test ederken, diğer yandan ona yeni çizgiler ekler.
İçsel harita her zaman evrilir, gelişir. İnsan, her yeni deneyimle, her yeni düşünceyle daha fazla keşfeder. Bu harita, zaman içinde daha derinleşir, katmanlar eklenir. Ve belki de bir insanın benliğini en iyi tanımlayan şey, işte bu harita olur. Çünkü içsel dünyamızda ne kadar çok iz bırakan deneyim ve etkileşim varsa, biz de o kadar derinleşiriz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder